UmiĹscy
Mk 6, 7-13 Rozesłanie Apostołów.
Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi. I przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. «Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien». I mówił do nich: «Gdy do jakiego domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakim miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich». Oni więc wyszli i wzywali do nawrócenia. Wyrzucali też wiele złych duchów oraz wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.
Ta Ewangelia jest wspaniała. Zaprasza do głoszenia słowa Bożego. Nie każdy jest powołany do takiego zadania jakie zlecił Jezus swoim uczniom, ale każdy chrześcijanin został powołany do głoszenia słowa Bożego, nie tylko mówiąc o Bogu, ale także świadcząc o nim swoim życiem, swoim postępowaniem. Sytuację wysyłania po dwóch można porównać do związku małżeńskiego, gdzie dwoje ludzi świadczy swoim życiem o miłości Boga, o obecności Boga w ich życiu rodzinnym, o jego działaniu w ich życiu. To słowo właśnie do tego zaprasza każdego z nas, bez względu na stan, wiek itp cechy. Każdy może być uczniem Jezusa starając się pełnić wolę Boga, TAK JAK CZYNIŁ TO JEZUS, AŻ DO SAMEGO KOŃCA, POŚWIĘCAJĄC SWOJE ŻYCIE Z MIŁOŚCI DO BOGA.
Pozdrawiam